قدس آنلاین - در چند روز اخیر و در پی اقدامات اخیر شورای صنفی نمایش خانه سینما، امیرحسین علم‌الهدی، مدیر گروه سینمایی هنر و تجربه، طی یادداشتی نسبت به عملکرد شورای صنفی انتقاد و اعلام کرد که این شورا با دلایل واهی در حال چوب لای چرخ گذاشتن مهم‌ترین دستاورد دولت یازدهم در حوزه فرهنگ و هنر است. وی همچنین خواستار جلوگیری از رفتارهای غیرقانونی و محفلی آن شورا توسط شورای عالی اکران و سازمان سینمایی کشور شد.

همایون اسعدیان، رئیس شورای صنفی، نیز در پاسخ به گفته‌های علم‌الهدی، نسبت به عملکرد سینمای هنر و تجربه و نگاه مدیر این گروه سینمایی انتقاد کرده و خواستار اعلام دستاوردهای مالی وی در طول دوره مدیریتی‌اش شده است.

به نظر می‌رسد که تقابل گروه سینمای هنر و تجربه در قالب سینمای مستقل با سینمای بدنه، تجاری و دولتی - علی‌رغم همه گفته‌های پیش رو- وجود داشته باشد. در حالی که این گروه‌های سینمایی نافی یکدیگر نبوده و می‌توانند به موازات هم فعالیت خود را با هدف ارتقای سطح کیفی سینمای ایران و معرفی فیلمسازان جوان به سینما پیش ببرند اما درگیر اختلافات صنفی شده‌اند. بر همین اساس با ابوالفضل جلیلی، کارگردان سینما و فیلمنامه‌نویس که تجربه اکران فیلم «رقص خاک» را در سینمای هنر و تجربه داشته، درباره نحوه عملکرد این گروه سینمایی به گفت‌وگو نشستیم.

وی در ابتدای سخنان خود با اشاره به اینکه بررسی مسائل سینمایی نیازمند نگاه کلان در حوزه فرهنگ است، در این باره اظهار کرد: وقتی می‌خواهیم به مقوله سینما بپردازیم، نیازمند این هستیم که در ابتدا مقوله فرهنگ را مورد بررسی و مداقه قرار دهیم. متأسفانه در فرهنگ ما این‌گونه است که اگر چیزی برای ما منفعتی داشته باشد، از آن تعریف می‌کنیم و راضی هستیم و اگر نفعی برای ما در آن داستان نباشد، آن را نفی می‌کنیم و به آن انتقادات بسیاری را وارد می‌دانیم. این اتفاق در مورد هنرمندان هم هست. به طور مثال اگر سینمای هنر و تجربه فیلم مرا نمایش داد، من طرفدار آن هستم ولی اگر از اکران آن جلوگیری کرد، من هم سیل انتقادات را به سوی آن روانه می‌کنم و علیه آن حرف می‌زنم. ابتدا باید این مسئله را اصلاح کنیم و با نگاه حیثیت ملی به این‌گونه مسائل نگاه کنیم نه با حیثیت فردی.

سینمای هنر و تجربه محفل است اما...

وی در ادامه افزود: نکته بعدی این است که برخی گفته‌اند سینمای هنر و تجربه تبدیل به محفل شده است. حتی اگر چنین شده باشد، اصلاً چه اشکالی در این موضوع هست. به نظر من خیلی هم خوب است که ما محافلی تشکیل دهیم و هزینه‌هایی را هم صرف کنیم و سالی دو سه فیلمساز وارد سینما کنیم. این حرف غلطی است که بگوییم سینمای هنر و تجربه یک محفل برای تعداد محدودی ایجاد کرده است. این اصلاً بد نیست زیرا این تعداد محدود همان‌هایی هستند که می‌خواهند روشنگری و روشن‌نمایی کنند و راه را نشان دهند. به نظر من برپایی چنین گروهی اتفاق بسیار خوبی بوده است و علی‌رغم نارضایتی‌هایی که همواره در حوزه فرهنگ و هنر داشتم اما این مقولة هنر و تجربه اتفاق بسیار خوبی بود.

این کارگردان در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: متأسفانه ما همیشه برای به‌روزشدن 50 سال با دنیا فاصله داریم و از آن‌ها عقب هستیم. مقولة هنر و تجربه هم بدین شکل است. به طور مثال در فرانسه و یا دیگر کشورهای اروپایی پنجاه شصت سال پیش چنین گروه‌های نمایش فیلم بوده است و در خود پاریس هر لحظه هر فیلمی از هر کجای جهان را می‌توانید ببینید؛ از سینمای ویتنام گرفته تا ایران، تایوان، افغانستان و غیره. وقتی هم وارد سالن می‌شوید، شاید فقط 10 نفر در سالن مشغول تماشای فیلم باشند. پس دولت فرانسه هم باید مورد انتقاد قرار بگیرد که فقط برای 10 تماشاچی سینمای کشورهای دیگر را به فرانسه آورده است؟!

وی در ادامه افزود: موضوع اینجاست که سیاست فرهنگی آن‌ها مبتنی بر این است که می‌خواهند مردمشان را تربیت کنند، مردمشان جهانی فکر کنند و همه جای دنیا را بشناسند. گروه هنر و تجربه هم باید در نهایت به اندازه‌ای قوی شود که فیلم‌های هنر و تجربی دیگر کشورها را هم نمایش دهد، حتی اگر 3 نفر در هفته فیلم را ببینند زیرا رسالت و هدفش مشخص است.

سینمای مستقل نیازمند حمایت است

جلیلی درباره عملکرد هنر و تجربه در طول مدت فعالیتش یادآور شد: متأسفانه در حوزه فرهنگ هیچ مسئولی مسئول نیست. عملکرد کلی هر بخش را هم باید منوط به اتفاقاتی که رخ می‌دهد، دانست و اگر اتفاق ناگواری نیفتد همه چیز خوب پیش می‌رود. اما زمانی اتفاقاتی می‌افتد که عملکرد گروه‌ها را هم تحت‌الشعاع قرار می‌دهد؛ همانند اتفاقاتی که درباره موسیقی و کنسرت‌ها افتاد و از اجرای بسیاری آن‌ها ممانعت شد. وقتی از جای بالاتری با مشکل مواجه هستیم، نمی‌توان عملکرد مسئول مربوطه را بررسی کرد. گروه هنر و تجربه هم عملکرد نسبتاً مثبتی داشته است و بر همین اساس می‌توان سیاست‌های حاکم بر آن را مثبت ارزیابی کرد. ضمناً نباید فراموش کنیم که فیلم‌های خوبی در این گروه به نمایش درآمده است و باید سینمای مستقل را حمایت کرد.

وی درباره اکران فیلم‌های خارج از گروه هنر و تجربه در این بخش تصریح کرد: به نظر من هر اتفاقی که سطح بینش مخاطب را بالا ببرد، چه در هنر و تجربه و در چه در سینمای تجاری، اتفاق مثبتی است و باید از آن استقبال کرد. نباید این گروه‌ها را از هم تفکیک کرد زیرا همه در پی یک هدفیم و آن هم ارتقای سطح بینش و نگاه مخاطب ماست. درباره گروه هنر و تجربه باید بگویم من از شیوه عملکرد و نوع نگاه امیرحسین علم‌الهدی بسیار راضی‌ام چون او طبق این شعر معتقد است «رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود» و بر همین مبنا عملکرد درستی دارد و کارهایش را با برنامه‌ریزی دنبال می‌کند.